Nagroda PISF. Mosiądz. Piotr Michnikowski.

Piotr Michnikowski, rocznik 60, jak sam powiedział, rzeźbiarzem postanowił zostać już w wieku sześciu lat. Wypowiedź miała nieco żartobliwy charakter ale faktem jest, że dom rodzinny (ojciec znany aktor, matka historyk sztuki), był miejscem, które ukształtowało przyszłego artystę.

Dyplom na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie Michnikowski obronił w roku 1985. Studiował w pracowniach obu braci Jarnuszkiewiczów Krystiana i Janusza.

Michnikowski jest artystą, który realizuje swe ambicje twórcze w rożnych dziedzinach sztuki. Eksperymentuje z dźwiękiem i muzyką (sam gra na gitarze, pisze teksty), buduje nietypowe instrumenty muzyczne, tworzy kompozycje przestrzenne. Jednak jego prawdziwą domeną jest rzeźba.

Artysta zajmuje się medalierstwem, tworzy małe formy rzeźbiarskie. Medium, w którym artysta czuje się najlepiej jest ceramika. Z gliny tworzy rzeźby i obrazy, wprowadza tu kolor, łączy ze sobą różne materiały, pracuje z zaczerpniętą z Japonii starą techniką raku. To w ceramice, moim skromnym zdaniem, Piotr Michnikowski jest najbardziej kreatywny. Tu w sposób najbardziej wszechstronny realizuje swe rzeźbiarskie ambicje.

Gdybym miał jednym słowem określić rzeźby z brązu, które także są istotną częścią twórczości artysty, powiedziałbym, że są subtelne. To figuratywne rzeźby, nawiązujące do tradycji rzeźby XIX-wiecznej i jednocześnie czasem z nią polemizujące.

Istotne w życiu artysty są konie i jeździectwo. Koń jest częstym tematem jego rzeźb, głównie ceramicznych. Zamieszkał na terenie ośrodka jeździeckiego w Starych

Żukowicach. Tam ma pracownię to tam uciekł od wielkomiejskiego zgiełku.

Piotr Michnikowski stworzył wiele statuetek nagrodowych: Pola Negri Award, nagroda Festiwalu Filmów Polskich w Los Angeles, Warszawski Feniks, nagroda Międzynarodowego Festiwalu Filmów Żydowskie Motywy w Warszawie, medal honorowy Teatru Polskiego Radia, doroczna nagroda Sybasse-Polska.

Rzeźba, którą oferuję jest nagrodą przyznawaną przez Polski instytut Sztuki Filmowej.

Rzeźba młodej kobiety, w sukni niemal zlewającej się z ciałem, moim zdaniem nie pozbawiona akcentów erotycznych, wykonująca gest kadrujący rzeczywistość na rzecz sztuki filmowej, trafia co roku do rąk zwycięzców wskazanych przez Instytut.

Rzeźba ma łącznie 45 cm wysokości. Sama postać kobiety ma wysokość 36 cm, szerokość 11 cm i głębokość 9 cm. Wymiary podstawy to 12 na 12 na 9 cm.