Mapoto. Skóra. Płótno. Koraliki. Ndbele. Południowa Afryka. XX .

Według współczesnych kryteriów, strój kobiet ludu Ndbele nie należał do najwygodniejszych w użytkowaniu. Mosiężne pierścienie otaczały szczelnie ich szyje, ramiona i łydki. Symbolizowały wierność. Im mąż był bogatszy tym pierścieni było więcej. Kobieta mogła je zdjąć jedynie po śmierci małżonka. Istotnym uzupełnieniem stroju były kolorowe opaski, peleryny i fartuchy zdobione koralikami. Inne na każdym etapie życia kobiet.

Dziewczynki nosiły ghabi, niewielką ozdobę z koralików. W okresie dojrzewania strojem była zapaska pepetu. Fartuch kobiety zamężnej to jacolo.

Ozdoba którą oferuję, mapoto, opisywana jest na portalach sprzedażowych jako fartuch weselny. Taki fartuch zakładała kobieta w dniu ślubu. Znalazłem informację, że boczne części fartucha symbolizują męża i żonę a frędzle wyrażają życzenie licznego potomstwa. Fartuch dla panny młodej wykonuje matka pana młodego.

Geometryczne, wyraziste wzory są charakterystyczne dla całej sztuki ludu Ndbele. Podobne wzory pojawiają się na domach i dużych ozdobnych bramach wiodących do domostw. Kolorystyka malowideł początkowo związana była z kolorami ziemi, dominowała ochra, biele, żółć i brązy. Wraz z importem pigmentów pojawiły się w sztuce Ndbele kolory bardziej zdecydowane i dziś to one są normą.

Sądzę, że fartuch ma kilkadziesiąt lat, nosi ślady zużycia, był autentyczną częścią stroju kobiety. Zachował się w niezłym stanie. Wykonany jest z grubego płótna i skóry. Najczęściej fartuchy weselne robiono z koźlej skóry, niestety nie potrafię tego rozpoznać. Ma wymiar 43 na 48 cm.