Budda Rattanakosin. Brąz. Tajlandia. XX wiek.

Styl Rattanakosin (1782-1932) został zapoczątkowany podczas panowania króla Ramy I. Królestwo Tajlandii przeżywało wówczas okres religijnego i artystycznego przebudzenia. W Bankoku powstały wielkie świątynie. Budda i jego posągi stały się centralnym elementem praktyk religijnych. Zajęły najbardziej eksponowane miejsca w świątyniach i domostwach buddystów.

Rzeźby Buddy miały odzwierciedlać spokój, stabilność i duchowość. Wpółprzymknięte oczy były symbolem medytacji i oświecenia. Figury Buddy stały się dużo smuklejsze w porównaniu do ciężkiego przysadzistego stylu poprzedniego okresu. Dużą wagę przykładano do szat Buddy. Stały się bardziej udrapowane, zdobiono je złotem i kamieniami.

Rzeźba, którą oferuję nie jest bardzo stara, myślę że pochodzi z XX wieku. Przedstawia Buddę siedzącego w mudrze Dhajana symbolizującej stan medytacji i głębokiego skupienia. Budda siedzi na stożkowej podstawie charakterystycznej dla stylu Rattanakosin.

Rzeźba ma 20 cm wysokości, 11 cm szerokości i 5,5 cm głębokości.