Kowal. Brąz. Kamień. Gustaw Hadyna (1946-2021)

Oczywiście, mogę narzekać, że Gustaw Hadyna to relikt słusznie minionej epoki, artysta, który wyrósł na gruncie sojuszu robotniczo-chłopskiego, dokumentujący czas, którego się dziś wyrzekamy. Jednego Hadynie odmówić nie mogę. Był w swej twórczości bardzo konsekwentny. Nie ulegał nowinkom nurtów artystycznych. Jego główną inspiracją pozostało miejsce gdzie się urodził, Wola Grójecka na Ziemi Świętokrzyskiej, w pobliżu Ćmielowa. Tam na działce odziedziczonej po ojcu stworzył swą pracownię.

Kształtowała Hadynę sztuka ludowa, kłos zboża stał się elementem wielu jego rzeźb, tworzył dzieła pełne patriotycznych odniesień, portretował wielu sławnych Polaków od Zawiszy Czarnego po Józefa Piłsudskiego i Jana Pawła II, zarówno w skali monumentalnej jak i kameralnej, spod jego dłuta wyszło wiele rzeźb sakralnych. Nie szukał sławy w Warszawie. Pozostał artystą regionalnym.

Gustaw Hadyna ukończył Liceum Plastyczne w Lublinie i w trybie studiów indywidualnych Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był autorem wielu pomników między innymi Pomnika Muzeum Męczeństwa Wsi Polskiej w Michniowie czy Pomnika Batalionów Chłopskich na warszawskich Powązkach. Stworzył cykle rzeźb „Ja będę żył w kłosach”, „Znaki polskie”, „Sztuka i wino”.

Rzeźba, którą oferuję przedstawia kowala. Jego zwarta, zamknięta w prostej bryle sylwetka jest bardzo charakterystyczna dla twórczości Hadyny. Sądzę, że powstała na zamówienie społeczności, którą reprezentuje herb trzymany przez postać. Być może jest to projekt pomnika.

Rzeźba ma 31 cm wysokości, 12 cm szerokości i 9 cm głębokości. Wymiary kamiennej podstawy to 7,5 na 7 na 3 cm.