Na pierwszy rzut oka wygląda jak dziecięca nieudolna próba ulepienia ludzika z plasteliny. Myślę jednak, że jest akurat odwrotnie.

.Możemy się tego jedynie domyślać na podstawie surowości i brzydoty dzieła.

Dzieło nawiązuje do antyku. Przywodzi na myśl greckie posągi naruszone zębem czasu.

Jakość kompozycji pozwala przypuszczać, że wykonał ją profesjonalny twórca, mający zaplecze pozwalające uzyskać doskonałą jakość odlewu. Wykonana w małym nakładzie, stylistycznie lokuje się na pograniczu sztuki konceptualnej i abstrakcji.

 Na dodatek jego rzeźby pełne są symboli odnoszących się do egzystencji człowieka we współczesnym świecie. Naczelną zasadą artysty wydaje się maksyma mówiąca, że wszystko jest nicością.

Myślę, że Marie Mathias ma w życiu dwie pasje. Rzeźbę i zaangażowanie w aktualne wydarzenia, mające wpływ na życie francuskiego społeczeństwa. Właściwie wszystkie jej rzeźby zawierają wyraźne przesłanie.

 Doskonale oddaje ruch, niemal czuje się energię młodej kobiety (Bretonki jak sądzę), podążającej zdecydowanym krokiem, z dwoma wypełnionymi koszami. Kobieta zmaga się z nadmorskim wiatrem targającym jej suknię.

Trzeba też uczciwie powiedzieć, że ten model portretowania kobiety jest obecny w sztuce popularnej, której głównym celem jest komercja.

Uznałem, że to dziwne bowiem przeglądając kilkaset zdjęć przedstawiających fizjonomie górników tę rzeźbę bez wahania umieściłbym w dziesiątce najciekawszych. Najbardziej ekspresyjnych, dynamicznych, najpełniej oddających zderzenie piękna ludzkiego ciała z wyniszczającą je górniczą harówką.

Rzeźba, którą oferuję, w sposób niemal automatyczny budzi skojarzenia z dziełami jednego z najbardziej cenionych brytyjskich rzeźbiarzy Tony Cragga. Wyszukiwarka zdjęć Google też nie ma najmniejszych wątpliwości. Porównuje rzeźbę do wielu prac Cragga.

Zastąpienie głowy Gabriela szubienicą musi budzić odruchowy sprzeciw. Może rodzić pytania o profanację. A przecież powinno raczej skłaniać do refleksji nad sensownością wymierzania kary ostatecznej w imię chrześcijańskich wartości.

Rzeźby Luisa Tanariego najczęściej przedstawiają postać kobiety. To absolutnie dominujący temat jego prac, żeby nie powiedzieć jedyny.