Oferowana rzeźba wymyka się mojej krytycznej analizie, mam zbyt małą wiedzę na temat historii sztuki, aby ją klasyfikować. Jest wariacją na temat ludzkiej postaci. Wykonana jest z patynowanego na ciemno brązu, ma 39 cm wysokości i 12 cm szerokości, sygnowana „Szabelsky”. Większość rzeźb Pabla Szabelskiego to prace unikatowe.

Rzeźba jest realistyczna choć artysta nie przykładał specjalnej wagi do szczegółowego opracowania postaci.

Z takim słoniem mamy do czynienia w przypadku tej rzeźby. Widzę tu zamknięty w ułamku sekundy kadr przedstawiający rozjuszone zwierzę, gdzie nawet trudno zorientować się w anatomii olbrzyma, ponieważ nakładające się na siebie obrazy błyskawicznego ruchu zacierają obraz.

W tradycji chrześcijańskiej funkcjonuje „krzyż przebaczenia”. Szczególnie piękny i dramatyczny przykład takiego krzyża znajduje się w kościele w Kordobie. Odnosi się do sytuacji kiedy to Chrystus, odrywa przybitą do krzyża rękę, aby upomnieć szczególnie surowego kapłana, że to on, Chrystus, jest od przebaczania grzesznikom.

Sławę i prawdziwe uznanie przyniosła mu aranżacja wnętrz Muzeum Picassa, które znalazło sobie miejsce w siedemnastowiecznym budynku Hotelu Sale. Stworzył ponad 50 mebli, lamp i użytkowych przedmiotów dekoracyjnych, których nowoczesna forma złamała dostojeństwo starych wnętrz. Podobne zlecenie Diego otrzymał od Muzeum Chagalla.

Jednak według mojej subiektywnej oceny, rzeźba którą oferuję, wygrywa w rankingach z rzeźbami sławnej Francuzki. Przede wszystkim elegancją.

Rzeźbę mógłbym także zakwalifikować do modnego nurtu steampunk, choć osobiście sądzę, że nie takie były intencje jej autora.

Pojawiające się w nieoczywistych miejscach rzeźby krawędzie, tworzą dodatkowe płaszczyzny, powodując jej kubistyczny posmak. Kreują rzeźbę, którą na własny użytek nazwałem „Kobieta o smaku gruszki”.