Tańcząca Aspara. Brąz. Azja południowo-wschodnia. XIX/XX wiek.

Postać tańczącej bogini to temat bardzo popularny w sztuce Azji. Aspara, bo zwykle właśnie ją się przedstawia, to tańcząca nimfa. Aspary a jest ich 26, zamieszkują niebiańskie pałace, są żonami Gandharwów, nadwornych muzyków Indry, zabawiają swoim tańcem bogów. Szczególną uwagą Aspary obdarzają poległych bohaterów.

Są to istoty potrafiące zmieniać swoją postać, wywierające piorunujące wrażenie na mężczyznach doskonałością własnego ciała. Aspary są dość kochliwe, czasem podstępne w relacjach z odmienną płcią. Często wykorzystywane przez bogów do sprawdzenia prawdziwości zasad głoszonych przez mędrców i ascetów. Zwykle odnosiły sukces uwodząc najbardziej nawet radykalnych ascetów. Porównywane do aniołów, określane mianem niebiańskich dziewic, nimf, germańskich walkirii. Są bohaterkami wielu opowieści w dziełach literackich buddyzmu i hinduizmu. Ich postacie inspirowały wielu artystów sztuk plastycznych od Chin poprzez Indie aż po Wietnam i Kambodżę.

Rzeźbę, którą oferuję kupiłem niedawno we Francji. Sprzedawca sugerował, że pochodzi z Birmy ale osobiście stawiałbym raczej na Wietnam bądź sztukę Khmerów. Sądzę, że została wykonana pod koniec XIX wieku lub na samym początku XX. Pełną gracji postać tancerki artysta uchwycił w pozie nieco odmiennej od tych najczęściej przedstawianych, przez co rzeźba zyskała na dynamice i ekspresji. Rzeźba na ładne błyszczące patyny, przyzwoitą jakość odlewu. Śruby w podstawie sugerują naprawę. Szkoda, że w ten sposób wykonaną ale łatwo ten stan rzeczy zmienić wkręcając stare śruby z płaskimi łbami. Rzeźba ma łącznie z podstawą 51 cm wysokości i 23 cm szerokości. Wysokość podstawy to 10 cm a jej średnica 17 cm.