Maska jaguara. Drewno. Guerrero. Meksyk. XX wiek.

W wielu opisach meksykańskich masek pojawia się słowo „Guerrero”. To nazwa stanu w którym festiwale, uliczne spektakle, maskarady i taneczne korowody, podczas których używa się masek są najbardziej rozpowszechnione.

Używanie masek w Meksyku ma bardzo, długą tradycję. Znane są maski Azteków, nakładane przez kapłanów podczas rytualnych ceremonii, nieraz związanych ze składaniem krwawych ofiar. Po podboju Indian, hiszpańscy misjonarze starali się wykorzenić lokalne ceremonie ale szybko nauczyli się je wykorzystywać dla realizacji własnych celów. Znaleźli sposób na krzewienie wiary chrześcijańskiej za pomocą tańca. Postać brodatego Corteza, odwzorowana w maskach, stała się stałym elementem meksykańskich obrzędów.

Szczególną cechą meksykańskich masek jest ich lokalność. Każda wioska może wprowadzić swój element do obchodzonych świąt. Każda ma zwykle własnego rzemieślnika odpowiedzialnego za powstawanie masek. Maski wykonywane są z bardzo różnych materiałów i jest to związane z regionem, w którym powstają. Często ulegają zniszczeniu podczas gwałtownych scen odgrywanych w trakcie ceremonii. Są naprawiane, klejone, malowane na nowo. Przykładem jest maską, którą oferuję. Związana jest zapewne z powszechną w wielu regionach opowieścią o jaguarze zabijającym zwierzęta domowe, który ostatecznie ginie podczas polowania. Maska jak sądzę była w użyciu. Jest kilka razy naprawiana i przemalowana.

Ma 62 cm wysokości, 30 cm szerokości i 7 cm głębokości.