Maska Idiok. Ibibio. Drewno. Nigeria. XX wiek.

Ibibio zamieszkują głównie na terenie Nigerii ale ich odłamy są rozproszone w Kamerunie, Ghanie i Gwinei Równikowej.

Plemię bardzo długo opierało się dominacji białego człowieka. Udało się to dopiero Brytyjczykom po I wojnie światowej.

Bardzo ważną rolę w społeczności Ibibio odgrywało tajne stowarzyszenie Ekpo. Odpowiadało za przestrzeganie kultu przodków, miało wiele do powiedzenia przy wyborze władz wioski a także decydowało o podziale korzyści płynących z uprawy palm. Nie zawsze odbywało się to sprawiedliwie i wykształciła się w Ekpo kasta Amano, do której należała większość dóbr.

Maski Ibibio to plastyczny obraz dobra i zła. Są dwa podstawowe rodzaje masek. Maska Mfon, często z przegubową szczęką, reprezentująca „pięknego ducha”, który dzięki swemu prawemu życiu osiągnął wieczną błogość. Maska Idiok z kolei przedstawia ducha mieszkającego w piekle. Jego długa wychudzona twarz pokazuje, że jest dotknięty chorobą, ogarnięty przez złe moce. Często też maska Idiok nawiązuje do fizycznych deformacji, chorób skóry wywoływanych chorobami wenerycznymi, zniekształconych zębów. Ma przerażać a jej złowrogi wygląd podkreślają ciemne farby, którymi jest malowana. To skutek złego życia, które prowadził.

Tańce z udziałem masek odbywały się przy głośnej muzyce, w której dominowały bębny. Największym świętem jest uroczystość mająca przebłagać bóstwo ziemi Ala. Trwa z przerwami osiem tygodni.

Maskę kupiłem w Paryżu. Była częścią kolekcji sztuki afrykańskiej. Jestem przekonany, że jest autentyczna. Naklejona z tyłu kartka sugeruje że ma już prawie pół wieku.

Maska jest niewielka. Ma 23 cm wysokości, 17 cm szerokości i 9 cm głębokości.