Stołek. Drewno. Lobi. Burkina Faso. XX wiek.

Stołek, który oferuję, pojawia się w literaturze poświęconej sztuce afrykańskiej w kilku nieco odmiennych wersjach. Czasem nogi stołka to dwie proste, szerokie deski, czasem łączą je na dole poziome poprzeczki. Te niewielkie stołki były wykorzystywane do prac gospodarskich. Są pochodną koczowniczego stołka podróżnego, wieszanego na ramieniu, zabieranego przez członków plemienia w długie wędrówki.

Uważa się, że stołki o trzech nogach przeznaczone były dla mężczyzn a te o czterech nogach dla kobiet.

Przedmioty osobiste, a stołek do nich należał, wyznaczały status społeczny nic więc dziwnego, że przybierały ozdobne formy, bywały spersonalizowane.

Sztukę plemienną Lobi wyróżnia fakt, że rzeźbiarze odciskali na niej swój indywidualny styl. Dlatego mówi się czasem o trudnościach z rozpoznaniem sztuki tej grupy etnicznej.

Lobi wierzą w ducha Thil, któremu pod nadzorem czarownika wystawiają kapliczki na dachach domów bądź w ich wnętrzach. Przed figurami Bateba, ucieleśniającymi tego ducha, składają ofiary.

Mimo, że Lobi, inaczej „dzieci lasu” byli plemieniem bardo wojowniczym, w walce używali zatrutych strzał, zostali zmuszeni do migracji przez handlarzy i łowców niewolników. Dziś zamieszkują tereny Gany, Burkina Faso i Wybrzeża Kości Słoniowej. Rzeka Mouhoun jest rzeką graniczną. Według wierzeń duchy zmarłych muszą wrócić za rzekę aby dołączyć do przodków żyjących w starożytnym świecie.

Stołek ma 24 cm wysokości, 39 cm długości i 16 cm szerokości. Jest w dobrym stanie i jak sądzę powstał w drugiej połowie XX wieku.