Palacze opium. Drewno. Chiny. XIX/XX wiek.

Zacznę od osobistej refleksji. Przez wiele lat najbardziej pożądanym asortymentem na moim stoisku była stara, drewniana rzeźba. Europejska, sakralna bo inna praktycznie nie pojawiała się w obrocie, inna była niezmiernie rzadka. I wiem, że gdyby świecka rzeźba o tej klasie snycerki pojawiła w sprzedaży byłaby prawdziwym ewenementem.

Generalnie wydaje się, że rzeźbiarze pochodzący Azji mają większą łatwość w kształtowaniu drewna. Nie użyję stwierdzenia, że są sprawniejszymi rzeźbiarzami bo nie ma obiektywnych kryteriów pozwalających to określić ale osobiście jestem przekonany, że mają więcej fantazji, wyobraźni i zdolność ich realizacji.

Rzeźba, którą oferuję przedstawia dwóch, pochodzących z ludu palaczy opium. Sądzę, że jej twórca był przeciwnikiem tego nałogu bo mężczyźni przedstawieni są w sposób trochę karykaturalny. Nie budzą sympatii. Natomiast jakość wykonania rzeźby już tak. Ruch, anatomia, grymasy twarzy, szczegóły ubioru są według mnie absolutnie doskonałe. Nie tylko w odniesieniu do rzeźby europejskiej. Rzeźba wyróżnia się także, moim zdaniem, wśród innych chińskich rzeźb.

Nie jestem w stanie precyzyjnie określić czy rzeźba pochodzi z XIX czy z początku XX wieku. Nie sądzę jednak aby miało to duże znaczenie.

Rzeźba wyróżnia się także wielkością. Ma 48 cm wysokości, 25 cm szerokości i 15 cm głębokości. Jest wykonana z twardego drewna i zachowała się w dobrym stanie poza naprawą jednej dłoni.