Wydaje się, że tamtejsi artyści usiłują zmierzyć się z własnym rodowodem, spuścizną sztuki plemiennej. Zaadaptować ją do współczesności. Przywołując na pomoc Portretowane są postacie z nieodległej przeszłości. Wojownicy, tancerze, muzycy, rolnicy, kobiety w różnych sytuacjach życiowych.

Tematem świeckich rzeźb jest przede wszystkim wieś i małe miasteczko. Portretuje ludzi przy ich codziennych zajęciach. Jego rzeźby są pełne szczegółów i atrybutów charakterystycznych dla wykonywanej profesji. Mimika twarzy figur jest zwykle wyrazista, czasem ociera się o karykaturę. Tworzy cykle rzeźb i sceny wielopostaciowe.

Z organizacją United Buddy Bears związany jest sklep oferujący misie w trzech rozmiarach, projektowane przez znanych artystów. Część pieniędzy ze sprzedaży trafia do potrzebujących dzieci.

Dla opisu rzeźby, którą oferuję bardzo pasuje mi zdanie, na które natrafiłem w informacji pod jednym z dzieł artysty: „postać ludzka jako elegancki znak graficzny, czysty i emocjonalny”. Zarówno w malarstwie jak i w rzeźbach Manzaliego widać wyraźne wpływy kubizmu.

Geometryczne, wyraziste wzory są charakterystyczne dla całej sztuki ludu Ndbele. Podobne wzory pojawiają się na domach i dużych ozdobnych bramach wiodących do domostw. Kolorystyka malowideł początkowo związana była z kolorami ziemi, dominowała ochra, biele, żółć i brązy. Wraz z importem pigmentów pojawiły się w sztuce Ndbele kolory bardziej zdecydowane i dziś to one są normą.

Rzeźbę demona czy może ducha przodka przypisałem rzeźbiarzom ludu Asmat  trochę intuicyjnie. Po części zdecydował kolor po części metoda eliminacji. Ta rzeźba nie pasowała mi do żadnej innej grupy etnicznej.

Ta rzeźba choć ze sztuką prymitywną niewiele ma wspólnego, jest przykładem intuicyjnego stosowania stylu, który w Europie nazwano kubizmem.

Podobne siekierki spełniały rolę raczej reprezentacyjną niż bojową. Były rodzajem berła, buławą oznaczającą władzę.

Kolejnym dominującym tematem dzieł Juliena Allegre są twarze. Zwykle kolorowe, zdawkowe, pozbawione emocji, przypominają maski.

 Być może maska nawiązuje do mitycznego stworzenia Vahana, które według hinduskich wierzeń służy jako środek transportu dla wielu bóstw. Vahana zwykle przybiera postać byka ale czasem również konia.

 Mam wrażenie, że artyści z Burkina Faso z dużą sympatią i szacunkiem odnoszą się do własnego dziedzictwa pokazując różnorodność typów i postaci z własnej historii.

Znaczenie portretowanych postaci podkreśla stołek, na którym siedzą. W jego podstawie umieszczono odpowiednio zredukowane, pomniejszone postacie ludzkie. To słudzy, gotowi wypełnić każdy rozkaz dostojnej pary.