Co do tych konkretnych odważników pochodzą z różnych zestawów. Trafiłem na nie w Paryżu i miałem przywilej wyboru wśród naprawdę dużej kolekcji. Jestem przekonany, że są stare, nawet XVIII-wieczne.

Kali to ciemnoskóra piękna kobieta, odziana w tygrysie futro, wieloręka i każda z uzbrojonych rąk może zabijać demony. Charakterystyczną cechą wyróżniającą rzeźby Kali jest naszyjnik z czaszek lub głów pokonanych wrogów.

Myślę, że rzeźba powstała w połowie XX wieku w prowincjonalnym warsztacie. Bliżej jej do tradycji sztuki ludowej niż warsztatów wielkich mistrzów choć trudno jej odmówić piękna.

We współczesnym, popularnym przekazie Liu Hai z trójnożną ropuchą traktowany jest jak talizman zapewniający powodzenie w przedsięwzięciach biznesowych.

Rzeźba została wykonana jak sądzę w XIX wieku. Jej jakość nie rzuca na kolana ale mieści się w standardzie tego typu rzeźb. Były przeznaczone do domowego zacisza, miały znaczenie tylko dla domowników, nie wystawiano ich na widok publiczny.

Ciekawe, że rodzime wytwórnie porcelany przejmujące produkcję nadal korzystały z orientalnego wzornictwa, które na stałe zrosło się z porcelaną herbową.

Wizerunek gejszy to połączenie tajemniczości, mądrości i piękna osłoniętego tradycyjną fryzurą, makijażem i strojem. Gejsza, w sposób, rzekłbym, instytucjonalny bierze udział w przyjęciach, których głównymi uczestnikami są mężczyźni. Bezpodstawnie, w zachodniej kulturze łączy się zawód gejszy z prostytucją. Nic bardziej mylnego.