Bóstwa ołtarzowe. Ikenge i Alusi. Igbo. Nigeria. XX wiek.

Igbo wierzą w wszechmocnego, wszechwiedzącego i wszechobecnego boga Chuku i ducha ziemi Ala. Plemiona Igbo charakteryzuje silne poczucie indywidualności a zarazem potrzeba przynależności do grupy. Podstawową jednostką organizującą społeczność Igbo jest wioska. Tu odbywają się najważniejsze uroczystości i ceremonie odmierzające rytm życia plemienia.

Duże rzeźby są na ogół własnością całej wioski. Wykorzystywane są podczas wspólnych świąt, pozostały czas spędzają przechowywane w specjalnych skrzyniach. Rzeźba Igbo zachowuje podstawowe proporcje ludzkiego ciała. Postacie są statyczne, ich ręce spoczywają wyciągnięte wzdłuż ciała bądź są zgięte i wyciągnięte przed siebie. Pokazują otwarte puste dłonie co ma symbolizować szczerość, otwartość, potrzebę dawania i brania jednocześnie. Według Igbo tak właśnie powinny wyglądać relacje między ludźmi a bogami. Rzeźby Igbo odzwierciedlają społeczny status członka plemienia. Zachowują blizny, skaryfikacje, tatuaże, które ten nabywa poprzez kolejne stopnie inicjacji.

Głowę Ikengi zdobią narośla mające symbolizować baranie rogi. Baran walczy głową ale jest roztropny, walczy kiedy musi. Jest jednocześnie symbolem agresji, determinacji, wytrwałości i samokontroli. Według wierzeń Igbo młody członek plemienia powinien posiadać posąg Ikenge jeszcze przed ślubem.

Alusi jest bóstwem ściśle związanym z przyrodą. Ziemi zapewnia bogate plony, lasom dostatek zwierząt a rzekom obfitość ryb. Podobnie jak Ikenga duże rzeźby Alusi biorą udział w ceremoniach organizowanych przez całą wioskę i są wspólną jej własnością.

Rzeźby przyjechały z Francji. Są wykonane z lekkiego drewna przez co upływający czas nie obszedł się z nimi najlepiej. Mają liczne ubytki, prymitywnie wykonane naprawy, częściowo zniszczoną polichromię. Mimo to są piękne i co ważne bardzo rzadkie. Ich kruchość uniemożliwia raczej przesyłkę kurierską. Sa duże. Mają odpowiednio 80 i 82 cm. wysokości i 17 i 14 cm. szerokości.