Paczka papierosów Chevignon. Pleksa. XX wiek.

Chevignon to firma czy może należałoby powiedzieć marka odnosząca duże sukcesy w handlu odzieżą. Sprzedawała kurtki wzorowane na kombinezonach lotniczych używanych przez pilotów samolotów wojskowych. Udawało się utrzymywać znacząca pozycję marki na rynku do czasu gdy w latach osiemdziesiątych zaczęto pod marką Chevignon produkować i sprzedawać papierosy. Próbowano wykorzystać do reklamy papierosów, tradycyjne dla firmy gadżety związane z lotnictwem. Zamysł się nie powiódł, olbrzymie inwestycje w produkt nie znajdujący spodziewanej liczby nabywców, spowodowały upadek firmy na początku lat dziewięćdziesiątych. Zdołano jedynie ocalić znak towarowy Chevignon funkcjonujący w ograniczony sposób do dziś.

Przedmiotem mojej oferty jest zgnieciona paczka papierosów marki Chevignon zatopiona w kostce pleksy o wymiarach 7 na 8,5 na 5 cm. Pozostaje mi tylko odpowiedzieć na pytanie co tak naprawdę sprzedaję. Odrzucam pomysł, że jest to reklama tych papierosów. Nikt nie tworzy reklamy wykorzystując do tego symbol, którego miejsce jest zwykle w koszu na śmieci. Dość absurdalna wydaje mi się także teza, że zamysłem autora była walka z nałogiem palenia papierosów, podkreślenie ich szkodliwości. Papierosów tam nie ma a sama paczka nawet zgnieciona wygląda ładnie i atrakcyjnie.

Jedyna droga mojego analizowania, której nie potrafię jednoznacznie odrzucić prowadzi do Nowego Realizmu, ruchu artystycznego, który zaczął się w latach sześćdziesiątych we Francji. Jego prekursorem był Cesar Baldaccini a twórczo i teoretycznie rozwinęli Arman, Klein, Tingueiy. Cesar zaczął od zgniatania samochodu w metalową kostkę. Potem „kompresji” poddawano najrozmaitsze przedmioty codziennego i niecodziennego użytku. Artyści próbowali panować nad powstającą w ten sposób formą, ważny był jej kolor i struktura rzeźby. Jeszcze później zaczęto eksperymentować z poliuretanem, potocznie dziś nazywanym pleksą. I znów zatapiano w niej przedmioty, odciskano je bądź wylewano sam poliuretan aby zastygł i przybrał zamierzoną formę. Sądzę, że rzeźba Chevignon, bo tak wypada mi ją wówczas nazywać, powstała w wyniku inspiracji „nowym realizmem”. Nie twierdzę, że jej twórcą jest osoba nosząca któreś z wielkich wymienionych już nazwisk. Nie potrafię tego w żaden sposób udowodnić. Bo wówczas musiałbym dodać przynajmniej jedno zero do zaproponowanej ceny i wyrazić ją w bardziej niż nasza stabilnej walucie.