Wyobrażenie ducha przodka. Latmul. Papua Nowa Gwinea. XX w.

Ekspresyjne, wyraziste przedstawienie twarzy przodka. Rzeźba choć bardzo oszczędna, z niewielką ilością ozdobnych szczegółów wypełnia kanon sztuki plemiennej Latmulów zamieszkujących środkowy bieg rzeki Sepik w Papui Nowej Gwinei. Sądzę, że nie jest to maska. Nigdy nie była używana podczas ceremonii czy to tanecznych czy inicjacyjnych. Prawdopodobnie kilka takich masek stanowiło głowicę kolumny podtrzymującej dach w Domu Mężczyzn. Dom Mężczyzn był dla plemienia miejscem świętym, do którego na co dzień nie miały wstępu kobiety. Gromadzono tu ważne artefakty, w nim odbywały się wspólne ceremonie.

Podobnych rzeźb używano także do zdobienia dziobu łodzi. Duchy przodków ucieleśnione w w rzeźbie miały zapewnić pomyślność połowów bądź wojennych wypraw po głowę wroga. Wroga nie szukano zbyt daleko. Czasem wystarczała sąsiednia wioska.

Sądzę, że rzeźba jest stara. Może pochodzić z pierwszej połowy XX wieku. Kiedyś była malowana białą wapienną farbą i czerwoną ochrą. Resztki farb zachowały się we wgłębieniach włosów i bokobrodów. Rzeźba jest stosunkowo duża. Ma 63 cm wysokości i 21 cm szerokości. Jej głębokość to 8 cm.