Kobieta i mężczyzna. Brąz. Aszanti. Gana. XX wiek.

Pod koniec XVII wieku ludy Akan zostały zjednoczone przez wodzów plemion Aszanti i połączone w potężne imperium. Zasobne w złoty kruszec, handlujące niewolnikami, towarami kolonialnymi, których potrzebowali biali, dominowali w tej części Afryki. Ich nadzwyczajna wojowniczość pozwoliła bardzo długo utrzymać niezależność Królestwa Aszanti od kolonialnych wpływów.

W sztuce Aszanti najbardziej cenili wyroby ze złota. Inne metale też bardzo szanowali a ich rzemieślnicy posiedli sztukę odlewania na wosk tracony i tworzyli piękne przedmioty. Jak w każdym afrykańskim królestwie przedmioty określały status właściciela, wyznaczały jego pozycję i prestiż. Najbardziej okazałe, najpiękniejsze należały oczywiście do króla i stanowiły część królewskich regaliów.

Ciekawe, że niewiele jest w tej kulturze masek. Nie były powszechne w obrzędach, dominowały rzeźby figuralne, szczególnie postacie kobiet, bowiem ważnym elementem obrzędów był kult płodności i macierzyństwa. Dziedziczono w linii żeńskiej więc pozycja kobiet jest zrozumiała.

Ciekawym zjawiskiem w sztuce Akan są odważniki, którymi ważono złoty pył. Wykonywano je z mosiądzu przedstawiały przedmioty, ludzi, zwierzęta a także abstrakcyjne idee.

Dostępne w sklepie figury przedstawiają kobietę i mężczyznę plemienia Akan w charakterystycznych ozdobach. Ich szyję wydłużają metalowe ozdoby a twarze i ciało upiększają plemienne skaryfikacje i tatuaże. Nagość i cechy płciowe są wyraźnie zaznaczone bowiem artyści Akan nie unikają w swej sztuce śmiało przedstawianej tematyki erotycznej.

Postacie przypominają trochę, najbardziej charakterystyczną dla sztuki Akan figurkę Akuaba, mającą zapewnić kobiecie płodność i prawidłowy rozwój ciąży. Okrągłe płaskie głowy wzorowane są na księżycu, symbolu ciągłego odradzania się życia. Powstały zapewne w drugiej połowie XX wieku. Wysokość figury mężczyzny to 49 cm, kobiety 43 cm. Szerokość odpowiednio 10,5 cm i 12 cm. Stoją niestety nieco niestabilnie, przydała by się jakaś podstawa.