Talerz. Emalia limuzyńska. Alice Gounet. Francja. 1991.

Francja z racji swych olbrzymich dokonań w dziedzinie wytwarzania przedmiotów rzemiosła artystycznego jest miejscem, gdzie wielu współczesnych twórców nawiązuje do dawnych, często już zapomnianych technik zdobienia przedmiotów. Taką techniką jest emalierstwo. Z grubsza mówiąc polega ona na zdobieniu metalu mieszaniną składników mineralnych, pigmentów, boraksu i wypalanie ich w wysokiej temperaturze. Nie wdając się w zawiłości emalii komórkowej, siedmiogrodzkiej, żłobkowanej i limuzyńskiej dość jest powiedzieć, ze to techniki żmudne i trudne, wymagające niezwykłej precyzji, cierpliwości, znajomości materiałów. Francja niegdyś z nich słynęła. Wystarczy przypomnieć krzyże i relikwiarze z Limognos. Technika ta była szczególnie popularna w XII-XV wieku. Francuskim emaliom dorównywały jedynie emalie chińskie.

Realizacja własnych pasji i ambicji artystycznych w technice zdobniczej mającej swój rodowód w średniowieczu (a nawet wcześniej bo znane są emalie z Bizancjum i Cypru pochodzące sprzed naszej ery) nie jest zapewne łatwe, choć są tacy co twierdzą, że prawdziwe arcydzieła powstają z powodu ograniczeń jakie napotkał artysta.

Artystką, która podjęła to wyzwanie jest Alice Gounet. Alice mieszka i tworzy w Tours we Francji. Jest aktywna w propagowaniu starej techniki zdobniczej i szkół, które jej współcześnie nauczają.

Talerz, który sprzedaję jest przykładem emalii limuzyńskiej. Powstaje ona w dwóch etapach, Najpierw przedmiot pokrywa się warstwą ciemnej emalii, wypala się ją a następnie nanosi wzór innymi kolorami emalii, często transparentnej i znów poddaje obróbce termicznej. Inspiracją była zapewne kaligrafia arabska. Talerz ma 24 cm średnicy i 6 cm wysokości. Średnica prostej nóżki to 4 cm. Mnie zafascynowała kolorystyka tego przedmiotu.