Kompozycja z nagą kobietą. J.J. Hamard (1939-2015). Brąz.

Rzeźba Jeana Jacquesa Hamarda skusiła mnie monumentalną prostotą geometrycznych brył. Dopiero bliższy ogląd pozwolił dostrzec sylwetkę nagiej kobiety „zwieszającej się” z górnej krawędzi rzeźby. Nie bez znaczenia była też wielkość tej rzeźby. Na rynku pojawia się niewiele okazałych dzieł z brązu a jeżeli już to są w horrendalnych cenach.

Rzeźba składa się z kilku części, celowo wyodrębnionych, kolorami nałożonych patyn. Osobiście widzę w tej kompozycji echa sztuki japońskiej. Może przez wzór na cokole, który kojarzy mi się z trawami na japońskich drzeworytach. Ale podkreślam impresja jest osobista. Mój przyjaciel dostrzega w niej odbicie geometrycznej secesji.

O samym rzeźbiarzu informacji w sieci niewiele. Może dlatego, że przyćmił go sławą Georges Hamard cudowne dziecko egzotycznej sztuki francuskiej z początku XX wieku.

Wiadomo na pewno, że Jean Jacques Hamard był wykładowcą sztuki. Jest informacja, że zdobył Grand Prix de Art Monumental de la Ville de Paris. Jeśli dobrze zrozumiałem jest to nagroda, rodzaj stypendium dla studentów, artystów, profesorów potrafiących wykorzystać symbiozę trzech sztuk malarstwa, rzeźby i architektury i zastosować ją w przestrzeni miejskiej. Uczył rzeźby bo w biografii Sabine Morvan znalazłem wzmiankę, że po otrzymaniu stypendium Rothschildów, pojechała studiować rzeźbę w pracowni J. J. Hamarda profesora  School of Fine Arts w Paryżu. Na rynku prac Hamarda pojawia się niewiele. I co dziwne, większość pojawiła się w 2020 roku.

Rzeźba składa się z trzech części. Drewnianej podstawy o wymiarach 25 na 25 na 3 cm, brązowego cokołu o wysokości 61 cm i oddzielonej dwoma odwróconymi półkulami plakiety o wymiarach 37 na 15 na 2 cm. Całość ma 86 cm wysokości. Jest okazała.