Kreatura. Krystian Jarnuszkiewicz (1930-2016). Rzeźba nagrodowa.

3 000,00 zł
Brutto

Choć twierdził, że teoretykiem nigdy nie był i do profesury się nie nadaje to jego prace zdają się temu przeczyć. Zawsze początkiem jego prac jest pytanie o właściwości materii z której powstaje nowy byt, indywidualne dzieło sztuki.

Ta rzeźba dostała się do mojej głowy i nijak nie chciała jej opuścić. Wykonałem naprawdę dużo zabiegów aby stała się moją własnością. Zrobiłem to nie znając jej pochodzenia i autora. Być może źródło tej fascynacji tkwiło w reminiscencjach z czasów mojej młodości. Bo rzeźba bardzo przypominała mi Super Ptaka Dudi z satyrycznego tygodnika Szpilki.

Dziś wiem, że rzeźba jest nagrodą w konkursie Kreatura. Konkurs organizowany jest od roku 1996 przez Media i Marketing Polska. Jego celem jest wyróżnienie twórców polskiej sztuki reklamowej.

Autorem projektu statuetki nagrodowej był Krystian Jarnuszkiewicz. Artysta niezmiernie ciekawy przez całe swe twórcze życie związany z rzeźbą. Co prawda do publicznej świadomości bardziej przebił się jego starszy brat Jerzy, głownie poprzez fakt, że był autorem rzeźby Małego Powstańca, przedstawiającej małego chłopca w za dużym hełmie z wielkim karabinem.

Krystian urodził się w roku 1930 w Mysłowicach na Śląsku. Wojnę przeżył w Warszawie. Dziecięce doświadczenia z Powstania Warszawskiego zostawiły traumę na całe jego życie.

Krystian twierdził, że na jego twórczość największy wpływ wywarł jego ojciec. Rzemieślnik prowadzący warsztat metalowy, potrafiący z blachy wytwarzać rzeczy niezwykłe. To właśnie blacha stała się odnośnikiem dla wszystkich tworzyw z jakimi artysta później pracował.

Krystian Jarnuszkiewicz skończył w roku 1956 Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych we Wrocławiu, w pracowni Bogdana Michałowskiego a następnie przeniósł się do warszawskiej ASP. Naukę kontynuował w pracowni brata Jerzego i w pracowni Projektowania Brył i Płaszczyzn profesora Oskara Hansena.

Od roku 1977 z przerwą w latach 1980-85 pracował jako pedagog w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prowadził zajęcia w pracowni rzeźby profesora Marka Sarełło a później na Wydziale Wzornictwa w pracowni Wiktora Gutta.

Interesowało go kilka zagadnień z dziedziny rzeźby. Transformacja przestrzeni, plastyczność materiałów (tu wpływ na jego poszukiwania miał pobyt w Kanadzie i zdobyte tam doświadczenia w dziedzinie materiałoznawstwa i inżynierii), ekspresja materiałów znalezionych.

Choć twierdził, że teoretykiem nigdy nie był i do profesury się nie nadaje to jego prace zdają się temu przeczyć. Zawsze początkiem jego prac jest pytanie o właściwości materii z której powstaje nowy byt, indywidualne dzieło sztuki. Był zainteresowany rzeźbą monumentalną. Brał udział w licznych konkursach na pomniki i miejsca upamiętnienia. Otrzymał w nich kilka wyróżnień i nagród a wraz z żoną wygrał konkurs na pomnik poznańskiego Czerwca 1956. Jednak nowatorstwo tego projektu spowodowało liczne protesty mieszkańców Poznania i do realizacji projektu nie doszło.

Jego projekty były zawsze kompleksowe, wykorzystywały przestrzeń upamiętnianego miejsca i nieoczywiste materiały rzeźbiarskie.

Otrzymał nagrodę w Biennale Rzeźby w Metalu w roku 1968. To był duży projekt w ramach którego warszawskie zakłady przemysłowe udostępniły artystom swoje zaplecze i złom. Wzięło w nim udział 35 twórców, którzy wykonali 60 obiektów zdobiących przestrzeń miejską Warszawy w ramach Galerii Samochodowej. „Totem” Jarnuszkiewicza zdobi Aleję Jana Pawła II.

Był artystą nietuzinkowym. Jego rzeźby trafiły do Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Katowicach, do Centrum Rzeźby w Orońsku, gdzie kilka razy brał udział w plenerach i festiwalach rzeźby. Pracował przez pewien czas dla Telewizji Polskiej. Zagrał dużą rolę w filmie Krzysztofa Zanussiego „Struktura Kryształu”. Nie mam tu miejsca aby wymienić wszystkie indywidualne i zbiorowe wystawy w kraju i za granicą, w których brał udział.

Nie był chyba zainteresowany komercyjną sprzedażą swoich prac a przynajmniej nie znalazłem ich  notowań aukcyjnych.

Projekt „Kreatura” jest dla Jarnuszkiewicza charakterystyczny, choć zapewne przepuszczony przez filtr komercyjnych oczekiwań organizatorów. Powstał z przedmiotów na co dzień używanych przez osoby

tworzące nowe wartości artystyczne i intelektualne. Ołówków, kredek, pędzli, tubki farby, notatnika, kasety video, kamery filmowej. Nie zabrakło gęsiego pióra. Ptak na lwiej łapie najbardziej przypomina kamerę z filmowego studia. Dokumentuje w praktyce nową ekspresję rzeczy znalezionych, jedną z dziedzin rzeźby, którą artysta się zajmował.

Rzeźba ma 30 cm wysokości, 14 cm szerokości i ok, 20 cm głębokości.

Specyficzne kody