Fajka. Senufo. Wybrzeże Kości Słoniowej. XX wiek.

Ta fajka pojawia się na wielu dużych i mniejszych platformach sprzedażowych dość często. I w przeciwieństwie do sporej części innych przedmiotów sztuki afrykańskiej, które w odpowiedzi na „zapotrzebowanie” rynku kolekcjonerów, stają się większe, bardziej okazałe, piękniejsze, dopasowane do europejskich gustów ta fajka pozostaje niezmienna. Najstarsza, którą spotkałem, datowana na rok 1900 i ta pochodząca z końca XX wieku były identyczne. Nigdzie nie znalazłem opisu sytuacji w jakich była używana. Wydaje się, że ma charakter czysto rytualny czym różni się od wielu afrykańskich fajek, które pełniły funkcje prestiżowe, były symbolem władzy i bogactwa.

Społeczność Senufo należy do grupy najsilniej zhierarchizowanych plemion w Afryce. Granice   

podziału między kastami są a raczej były bardzo wyraźne. Nawet rzemieślnicy zajmujący się rzeźbą byli podzieleni. Ci od odlewania rzeźb metodą na wosk tracony nazywali się Kpeembele. Wiedza przekazywana była z pokolenia na pokolenie, nauka fachu trwała 7 lat a przez dwa pierwsze lata adeptom sztuki rzeźbiarskiej nie wolno było wykonywać przedmiotów mających związek z religią. Dopiero inicjacja pozwalała rzeźbić dzieła rytualne. Być może hierarchia, podziały, ścisłe normy pozwoliły zachować fajce niezmienioną przez wieki formę.

Fajka składa się z części drewnianej, owiniętej dwoma kawałkami skóry węża, ozdobionej wykonanymi z brązu bądź mosiądzu głowami antylop i metalowego cybucha. Ma długość 47 cm a średnica metalowej główki cybucha ma 3,5 cm. Wykonana została zapewne w drugiej połowie XX wieku. Ceny tej fajki wahają się od kilkuset do kilkudziesięciu euro.