Komainu. Drewno. Japonia. XX wiek.

Komainu występują w parze i ich głównym zadaniem jest strzec terytorium przed duchami i złymi mocami. Stworzenie to jest skrzyżowaniem postaci lwa i psa. Powstało na podstawie starożytnych wyobrażeń Chińczyków dotyczących lwa, który w Państwie Środka w środowisku naturalnym nie występował. Odwzorowano zwierzę według rycin i skór pozyskanych od pierwszych arabskich karawan kupieckich.

W najodleglejszej historii komainu strzegły wewnętrznej części japońskich świątyń Shinto i były niewidoczne dla ogółu. Z czasem rozpowszechniły się także w buddyzmie, trafiły przed świątynie a stąd do pałaców, dworów szlacheckich i prywatnych domostw. Najbardziej popularne były na Okinawie.

Rzeźbiono je w kamieniu, drewnie, odlewano w brązie. Mniejsze formy powstawały przy użyciu metali i materiałów szlachetnych.

Czasem rzeźby komainu mają w parze jeden zamkniętą, drugi otwartą paszczę. Ten z otwartą paszczą symbolicznie wymawia pierwszą literę alfabetu, z zamkniętym pyskiem ostatnią. Ma to oznaczać początek i koniec wszystkich rzeczy.

 Komainu to na ogół para rzeźb pełnych. Płaskorzeźby, tak jak moja, były zwykle częścią większego reliefu. Wszystkie jakie oglądałem umieszczano na sporej wysokości, niemal pod sufitem czy dachem.

Rzeźba, którą oferuję jest bardzo ciekawa artystycznie. Lew jest zamknięty w kubistycznej formie, poza regularny owal wystaje jedynie łapa. Nie jestem znawcą epok w sztuce japońskiej, rzeźbę zachowawczo datuję na początek XX wieku ale tak naprawdę maestrii jej wykonania nie powstydzili by się dawni mistrzowie epoki Edo.

Rzeźbę wykonano z twardego drewna. Jest bardzo ciężka. Zachowała się w niezłym stanie. Naprawy kilku kolców a nawet niewielkie braki w niczym nie odbierają jej piękna. Na tyle rzeźby zachowały się ślady dawnego mocowania a zastrzały sugerują, ze to część większej całości.

Rzeźba jest duża. Ma 35 cm wysokości i 54 cm szerokości. Jej grubość to 20 cm.