Wojownik na koniu. Brąz. Benin. XX wiek.

W brązach Królestwa Beninu zapisana jest jego historia. Stanowią swoistą kronikę dziejów utrwaloną w metalu. Podstawową ich funkcją było chronić pamięć o wydarzeniach i ludziach. Pierwszym zamówieniem nowego króla wstępującego na tron były na ogół rzeźby z brązu i kości słoniowej ustawiane w kaplicy poświęconej pamięci jego ojca. W City Benin na kolumnach sądu apelacyjnego umieszczone były słynne reliefy benińskie opisujące życie w królestwie. Przedstawiały władców, stosunki króla z poddanymi, przybyszów z Europy, sąsiednich królów, bitwy, które stoczono, kapłanów, wodzów, wojowników, uroczystości.

Benińscy odlewnicy byli mistrzami w swoim fachu. Odlewali metodą na wosk tracony. Tworzyli bardzo precyzyjne rzeźby z wosku, które następnie otaczali w drobniutkim piasku i oklejali równie miałką glinką co pozwalało tworzyć rzeźby bez konieczności ich późniejszej obróbki. Potrafili w jednorodnej rzeźbie podstawę wykonać z innego metalu niż postać kpiąc sobie z praw fizyki dotyczących różnej temperatury topnienia.

Długo zastanawiałem się co właściwie przedstawia oferowany brąz. Nie do końca zgadzał mi się pióropusz zaszufladkowany w mojej świadomości do zupełnie innego regionu świata. Dopiero niedawno odnalazłem informacje, że w Beninie robiono pióropusze z czerwonych piór zachodnioafrykańskiej papugi szarej. Czerwony kolor symbolizował wojnę i witalność. Jeździec ubrany jest w typową skórzaną tunikę stanowiącą zbroję. Jasne jest więc, że mamy do czynienia z wojownikiem i to znaczącym bo nie każdy mógł sobie pozwolić na konia z rzędem i ochraniaczami.

Brąz nie jest bardzo stary. Sadzę, że wykonano go w drugiej połowie XX wieku. Jakość ustępuje jakości najpiękniejszych benińskich brązów ale jest poprawna. Niewątpliwą zaletą rzeźby jest fakt, że unika turystycznej sztampy nawiązując do rzadkiego pierwowzoru.

Jeździec ma 30 cm wysokości i 35 cm długości. Szerokość rzeźby to 9 cm.