Fotel. Blacha mosiężna. XX wiek.

Ta rzeźba czy może raczej kompozycja intryguje. Nierealne zwierze, które równie dobrze może być małpą, kotem lub lwem. Na dodatek spersonifikowane ludzką twarzą. Z atrybutem przypominającym królewską koronę. Na prywatny użytek nazywam postać „małpim królem”.

Ta kompozycja oprócz przestrzennych walorów rzeźby ma też wymiar malarski. To pięknie namalowany obraz, który zmienia się w zależności od kąta pod jakim odbija światło. Obraz, który gdyby był w większym wymiarze, bez wstydu można powiesić w każdej galerii ze sztuką XX wieku. Oszczędność użytych środków jest odwrotnie proporcjonalna do siły jego wyrazu. Ta twarz pełna jest zadumy, powagi a nawet smutku. Całość kojarzy mi się z opuszczonym królewskim krzesłem, przestrzegającym następcę, że czeka go niełatwe zadanie.

Mimo, że w moim sklepie sprzedałem już kiedyś pełną erotyzmu nagą kobietę, wykonaną w tej samej technice, najpewniej przez tego samego autora to nadal nie wiem kim on jest. Przypadek sprawił, że na Kole w Warszawie natknąłem się jeszcze na kilka prac tego anonimowego dla mnie artysty. Żałuję, że nie potrafię zidentyfikować autora prac ponieważ uważam, że jest to artysta w pełni ukształtowany, konsekwentny, kroczący własną drogą niezależnie od modnych prądów obowiązujących we współczesnej sztuce.

Rzeźba jest niewielka, co tylko podkreśla mistrzostwo i precyzję wykonania. Szkoda, że warstwa farby nie zachowała się w pełni ale na pewno jest do uratowania niewielkim nakładem pracy. Fotel ma 19 cm wysokości, 9 cm szerokości i 7 cm głębokości.