Figura Mumuye. Drewno. Nigeria. XX wiek.

Rzeźba jest zapewne inspirowana dawną sztuką plemienia Mumuye. Choć stwierdzenie „sztuką dawną” jest nieco przesadzone bowiem plemiennych artystów Mumuye, Philipe Gumiot odkrył dla świata europejskich kolekcjonerów, dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych. Wcześniej dzieła Mumuye przypisywano sąsiadom Chamba. Oba plemiona żyją w dolinie rzeki Benue na pograniczu Nigerii i Kamerunu. Ich sztuka ma wiele punktów wspólnych.

Także ja, przypisując rzeźbę Mumuye, kierowałem się głównie intuicją, jej ogólnym artystycznym odbiorem, choć prawdę mówiąc, to Chamba częściej byli twórcami rogatych masek i postaci.

Mumuye stworzyli najbardziej „odjechaną” sztukę w Afryce. Przepraszam za słownictwo z młodzieżowego slangu, ale myślę, że to słowo najlepiej tu pasuje. Ich rzeźba jest mocno zgeometryzowana, niemal abstrakcyjna, składa się z kubistycznych modułów, które poprzez swoją powtarzalność nadają jej rytm. Rzeźba Mumuye fascynowała Brancussiego i Giacomettiego. Jako ciekawostkę dodam, że dokładne rysunki rzeźby Mumuye znalazły się w szkicowniku Henrego Moorea z lat 1922-24. Robił je w British Museum, które wówczas nie wiedziało, że posiada rzeźbę Mumuye, była opisana jako „prymitywizm XXwieku”.

Rzeźba, którą oferuję powstała zapewne pod koniec XX wieku. Została niestety „ucywilizowana” pod gusty europejskiego odbiorcy. Mumuye używali rzeźby do wróżb, sprowadzania deszczu, bywały wyrocznią, miały moc uzdrawiania. W czasie sądowych procesów sprawdzały prawdomówność zeznającego. Ta sama rzeźba mogła pełnić wiele różnych funkcji i nie było to zależne od jej kształtu czy wielkości. Rzeźba ma 61 cm wysokości, 16 cm szerokości i 15 cm głębokości. Kiedyś w całości pokryta była, specjalnie nałożoną, grubą warstwą czarnej patyny. Niestety patyna częściowo spadła.