Baletnica. Brąz srebrzony. Kamień. XX wiek.

„Mała Tancerka” Edgara Degasa została pokazana na VI Wystawie Impresjonistów w roku 1881. Artysta wykonał ją z wosku, ubrał w prawdziwy gorset, tiulowe tutu i perukę z naturalnych włosów. Na twarzy czternastoletniej tancerki widać było wysiłek, zmęczenie a być może nawet zniechęcenie do ciężkiej pracy jaką był taniec w balecie. Rzeźba wywołała lawinę komentarzy od zachwytu do obrzydzenia. Po śmierci Degasa jego rodzina odlała z brązu 28 kopii „Małej Tancerki”. Dziś ta rzeźba jest jedną z ikon rzeźbiarskiego dorobku artysty.

Prawie sto lat później, Fernando Botero, Kolumbijczyk mieszkający wówczas w Paryżu stworzył „Balerinę”, rzeźbę z brązu, będącą zgodnie z jego artystycznym credo rodzajem polemiki z „Małą Tancerką” Degasa. Była zaprzeczeniem powszechnych wyobrażeń o lekkości i kruchości uczestniczek baletu. Balerina Botero, okrągła w kształtach, nadmuchana jak balon żeby nie powiedzieć gruba i tłusta, podobnie jak wiele innych jego rzeźb, przeniknęła do powszechnej świadomości, stała się częścią pop kultury.

Hasło „balerina sculpture” wpisane w wyszukiwarkę daje niespodziewany wynik. Grubo ponad połowa wyświetleń przedstawia tancerki o łagodnie mówiąc obfitych kształtach. Zastanawia jak wielu rzeźbiarzy poszło w ślady Botero przedstawiając swoje wizje baletnic. Chudziny Degasa nikt już nie naśladuje.

Rzeźba, którą oferuję należy do wspomnianego wyżej nurtu. Choć inaczej niż u Botero, którego rzeźby są w gruncie rzeczy statyczne, jest dynamiczna. Przedstawia ruch zgodnie z jego anatomiczną regułą. Faktura rzeźby dodatkowo podkreśla jej dynamikę. Mamy wrażenie, że nadmierna waga tancerki zupełnie nie przeszkadza jej w wykonywaniu tanecznych piruetów. Jej postać zdaje się bez trudu unosić w powietrzu.

Rzeźba łącznie ma 38 cm wysokości. Wysokość samego brązu to 26 cm, szerokość 19 cm a głębokość 9 cm. Baletnica stoi na dwóch bryłach podstawy o wymiarach 9 na 9 na 9 cm i 11 na 11 na 2 cm.