Paw. Brąz. Kome Jiichi (1896-1985). Japonia.

Najlepszą recenzją dla tej rzeźby niech będzie zachwyt znajomego, poważnego kolekcjonera ćmielowskich figurek z Instytutu Wzornictwa Przemysłowego. Uznał, że to „prawie” Ćmielów.

Tyle tylko, że paw powstał w latach czterdziestych a więc długo przed projektami z Ćmielowa. Często opisywany jest jako rzeźba art deco. Osobiście byłbym z tym ostrożny. Sądzę, że rzeźbie bliżej do estetyki Nowej Kultury rodzącej się w Japonii w latach czterdziestych, która w następnych dekadach ewoluowała stronę Nowej Awangardy. Był to japoński sposób na poradzenie sobie z traumą wojennej klęski i nacjonalizmu. Zresztą to właśnie na wystawie Nowej Kultury w roku 1943 Kome Jiichi otrzymał ważną nagrodę Buten.

O powojennej sztuce Japonii pojęcie mam marne. Nie potrafię powiedzieć na ile znaczącą postacią był Kome Jiichi. Coś mi podpowiada, że ważne dla jego twórczości było miejsce urodzenia artysty. Takaoka to tradycyjne w Japonii centrum rzemiosła i sztuki powstającej z miedzi. To mogło zadecydować o wyborze tworzywa w jakim Jiichi pracował. Kome Jiichi ukończył najpierw Wydział Rzeźby w Toyama Institute of Art and Technology a następnie Tokyo School of Fine Arts gdzie uczył się rzeźby pod kierunkiem Takamury Koun.

Paw, którego oferuję to moim zdaniem piękna rzeźba. Oszczędna, skrótowa, niemal znak graficzny, zamykająca piękno tego królewskiego ptaka w poziomej kresce. Paw w Japonii, odmiennie do naszej kultury nie jest symbolem pychy. To silny ptak potrafiący pokonać węża i go zjeść. Jest symbolem długowieczności i wielopokoleniowej rodziny.

Paw ma 17 cm wysokości, 33 cm długości i 10 cm szerokości. Jest sygnowany. Ma położoną piękną zieloną patynę z bardzo delikatnym wzorem. Niestety jest w paru miejscach przetarta. Rzeźba ma też parę drobnych rysek.