Sowa. Drewno. Sztuka popularna. Francja. XIX/XX wiek.

W bogatych państwach Europy Zachodniej, antykwariusze dość twardo stawiają granicę miedzy sztuką popularną, sztuką ludową a sztuką naiwną. Myślę, że wiąże się to z dość wczesnym, i nieporównywalnie większym niż u nas rozwojem rzemiosła. Cechy rzemieślnicze rygorystycznie dbały o jakość przedmiotów wytwarzanych przez swych członków. Liczyła się nie tylko funkcjonalność przedmiotów ale także ich estetyka. I nikt nie szermował w tym przypadku hasłami wysokiej sztuki. Na rynku była konkurencja, przedmiot ładny i solidny sprzedawał się szybciej.

W naszym dzisiejszym odbiorze wiele z tych przedmiotów ociera się o sztukę. Jakkolwiek nazywaną. Grupa przedmiotów zaliczana w kolekcjonerstwie do kategorii „art popular” jest bardzo szeroka. To przedmioty codziennego użytku, meble zwykle regionalne, przedmioty związane kultem religijnym, narzędzia, dzieła snycerzy a niekiedy też rzeźba. Wyróżnikiem jest jakość wykonania, estetyka, czasem ich prowincjonalny charakter. Na większych targach kolekcjonerskich w Europie Zachodniej funkcjonują odrębne stoiska z przedmiotami tej kategorii. Przyznam, że mnie kuszą, spędzam przy nich sporo czasu, niestety ceny na ogół znacznie  przekraczają ceny podobnych przedmiotów oferowanych w Polsce.

Sowa, którą proponuje we Francji mogłaby się znaleźć na takim właśnie stoisku. To kawał solidnej snycerki bez żadnych pretensji do miana dzieła sztuki.Wykonana zapewne przez prowincjonalnego rzeźbiarza, który siedzącym na gałęzi ptakiem, chciał sprawić radość sobie i innym. I być może zarobić przy tym kilka groszy. To zupełnie nie odbiera rzeźbie piękna, bezpretensjonalności, uroku, niepowtarzalnego charakteru. Warta podkreślenia jest też rozbudowana, ciekawa kompozycja rzeźby. Sądzę, że jest stara. Oczywiście trudno udowodnić, że powstała w XIX wieku ale mam taką nadzieję.

Sowa ma 45 cm wysokości, 15 cm szerokości i 7 cm głębokości.