Maska. Grebo. Drewno. Liberia. XX wiek.

Społeczność Grebo zamieszkuje tereny południowo-wschodniej Liberii. Ze względu na fakt, że do połowy lat sześćdziesiątych był to obszar odcięty komunikacyjnie od pozostałej części kraju, niedostępny poprzez bagna, zlewiska i delty rzek, o Grebo i ich kulturze wiedziano bardzo niewiele. Jeszcze dziś maski Grebo są nieraz mylnie przypisywane sąsiednim ludom Dan i Kran. Dopiero ostatnia dekada XX wieku przyniosła fachowe opracowania pozwalające jednoznacznie wyodrębnić sztukę Grebo.

Grebo trochę odmiennie niż większość afrykańskich plemion nie są zorganizowani w tajne stowarzyszenia. Ich społecznością rządzi wódz Badino, żyjący w izolacji, tajemniczy i niedostępny.

Maski Grebo dzielą się na męskie i żeńskie. O ile maski żeńskie przybierają naturalistyczne formy, nawiązujące do ludzkiej twarzy to maski męskie są silnie zgeometryzowane i abstrakcyjne. Wszystkie są zdobione pigmentami. Główne kolory jakich używają Grebo to biel, czerń, niebieski i czerwony.

Same maski są niekompletne. Mocy nabierają dopiero poprzez kontakt z tancerzem ubranym w strój ukrywający jego postać. Masek używa się podczas plemiennych rytuałów i wówczas tancerze wychodzą z „ziemskiego nieba”, trudno dostępnych obszarów lasu, bądź dla rozrywki podczas plemiennych świąt.

Maskę kupiłem w Paryżu. Była częścią większej kolekcji starannie wybranych przedmiotów sztuki afrykańskiej. Zwielokrotnione oczy na masce tłumaczy się jako zdolność jasnowidzenia pozwalającej osobie noszącej maskę przepowiadać przyszłość.

Maska ma 69 cm wysokości, 22 cm szerokości i 16 cm głębokości. Wraz ze stojakiem ma 73 cm wysokości. Podstawa stojaka ma wymiar 25 na 25 cm. W przypadku innego pomysłu na eksponowanie maski od ceny można odliczyć 50 zł.