Cesarski dygnitarz. Drewno. Chiny.Dynastia Qing.

Stosunkowo spora ilość tego typu chińskich rzeźb dostępnych na rynku wynika z faktu powszechności kultu przodków w tym kraju. Kult przodków i rytuały z nim związane podkreślały wszystkie panujące w Państwie Środka religie. Wierzono, że okazywanie szacunku zmarłym, oddawanie należnej im czci zapewnia ciągłość rodu. Nie jest prośbą o wstawiennictwo a jedynie wypełnieniem obowiązków, dzięki czemu zmarli mają dobre samopoczucie i mogą przychylnie spoglądać na swych potomków. Nieszczęścia w rodzinie są oznaką niezadowolenia zmarłych wynikającego z nieprzestrzegania zwyczajów.

Oddawaniu czci służyły domowe kapliczki, bardzo zróżnicowane w zależności od zamożności rodziny. Czasem była to zwykła półka, wnęka w ścianie a czasem prawdziwe ołtarze z rzeźbami licznych przodków i wizerunkami bogów i bóstw w zależności od wyznawanej religii. Często figury przodków miały z tyłu zamaskowane otwory wotywne, w których umieszczano modlitwy.

Mam kłopot z precyzyjnym określeniem kogo rzeźba przedstawia. Jedna z wersji, która może być prawdopodobna, mówi, że jest to taoistyczne bóstwo. Dopuszczam taką możliwość. Bardziej przekonuje mnie jednak opcja, że rzeźba przedstawia przodka. Sądząc po groźnej minie i zbroi przedstawia wojskowego, być może pełniącego dowódcze funkcję. Szkoda, że nie zachowały się żadne atrybuty postaci. Wówczas nie byłoby żadnych wątpliwości. Rzeźba została wykonana jak sądzę w XIX wieku. Jej jakość nie rzuca na kolana ale mieści się w standardzie tego typu rzeźb. Były przeznaczone do domowego zacisza, miały znaczenie tylko dla domowników, nie wystawiano ich na widok publiczny.

Rzeźba ma 34 cm wysokości, 17 cm szerokości i 12 cm głębokości.