Ukrzyżowanie. Heban. Tanzania. XX wiek.

Trzeba się starannie przyjrzeć, aby dostrzec, że ukrzyżowanie, które oferuję pochodzi z Afryki. Na pierwszy rzut oka niczym się nie różni od tworzonych w Europie symboli Chrześcijaństwa.

Rzeźba Chrystusa na krzyżu, przebyła wśród ludów plemiennej Afryki dość pokrętną drogę. Już w XV wieku Portugalczycy zorientowali się jak ważne w Afryce są laski i berła, podkreślające status wodza, będące symbolem jego władzy. „Zaadaptowali” w tym celu krzyż, uczynili zeń symbol władzy. Władzy Chrystusa i białego człowieka nad wszelkim stworzeniem na Ziemi, berło, którego znaczenie znali i rozumieli tubylcy. Krzyż wspomogły kule muszkietów i cała technika dostępna wówczas kolonizatorom.

Z drugiej strony, ludy afrykańskie miały zdolności adaptacyjne. Potrafiły symbol monoteistycznej religii, wpasować we własną pogańską wiarę. Bardzo charakterystycznym tego przykładem jest wykonany w XVII wieku brązowy krzyż z Konga. Oprócz postaci Chrystusa, widzimy tam na poziomej belce siedzące postacie, symbolizujące duchy przodków. Podstawą każdej adaptacji było umieszczenie na krzyżu postaci o negroidalnych rysach. W skrajnych przypadkach z krzyża tworzono rodzaj fetysza, postać Chrystusa znikała pod woreczkiem z magiczną substancją czy kokonem z tkaniny.

Rzeźba, którą oferuję pochodzi prawdopodobnie z Tanzanii. Została wykonana w drugiej połowie XX wieku z twardego drewna, według mnie z hebanu. Krzyż ma 43 cm wysokości i 21 cm szerokości. Sama postać Chrystusa ma wysokość 27 cm i szerokość 19 cm.