Solista. Brąz. Stanisław Hryń. XX wiek.

Stanisław Hryń urodził się w roku 1951 w Sanoku. W latach 1970-1975 studiował na Wydziale Rzeźby w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obronił w pracowni profesora Antoniego Hajdeckiego i zaczął pracę w pracowni rzeźby na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Krakowie. W roku 2001 uzyskał tytuł profesora sztuk plastycznych. Od roku 2003 jest związany także z krakowską Szkołą Wyższą im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.

Tworzy głównie rzeźby z brązu. Jak sam mówi „studiuje tłumy ale cokoły stawia jednostkom”. W jego sztuce ważny jest gest, pozwalający porozumieć się bez słów. Tworzy uniwersalne portrety wyposażone w różnorodne akcesoria. Sztuka według Hrynia jest jednym z fundamentów wolności a idący pod prąd artysta staje się przywódcą.

Stanisław Hryń miał wystawy indywidualne w Sanoku, Krakowie, Iserlohn, Bremen, Berlinie, Glashutte, Nijmegen. Realizuje rzeźby dla inwestorów prywatnych i publicznych. Jego prace trafiły do kolekcji muzealnych i prywatnych w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Szwecji, Francji i USA.

Nie jestem teoretykiem sztuki, odbieram ją emocjonalnie, intuicyjnie. Rzeźby Stanisława Hrynia zrobiły na mnie wrażenie. Trochę dziwne, samotne postacie w staromodnych strojach, które zaludniają jego rzeźby, bardzo mi się podobają. Artysta zderza te postacie z różnymi nieraz zaskakującymi atrybutami, nadającymi dziełom dodatkowy suspens. Mimo, że postacie z rzeźb Hrynia wyraźnie dominują w dziele to mam wrażenie, że są samotne i wyobcowane. Artysta stworzył własny styl, jego rzeźby rozpoznałbym wśród wielu innych.

Rzeźbę kupiłem na giełdzie w Bytomiu. Dziwny, nakryty stół pojawia się także w innych rzeźbach Stanisława Hrynia. Nie wiem czy rzeźbie potrzebna jest ta podstawa. Jeśli już to na pewno nie drewniana. Na szczęście Łatwo się jej pozbyć.

Brąz ma 31 cm szerokości, 13 cm głębokości i 15 cm wysokości. Drewniana podstawa ma 40 cm długości, 18 cm szerokości i 2 cm wysokości.