Atena trzymająca Nike. Brąz. Włochy. XIX wiek.

To, że stałem się właścicielem tej niewielkiej rzeźby było wynikiem mojej mizernej wiedzy na temat kultury antycznej. Nie rozpoznałem przedstawienia Ateny. Moje wyobrażenia o rzeźbie wędrowały w zupełnie egzotycznym kierunku.

Ostatecznie nie żałuję, że jestem jej właścicielem. Najbardziej znany posąg ateny trzymającej w ręce posąg Nike, dłuta Fidiasza, uważany był przez współczesnych za jeden z siedmiu cudów świata. Miał 12 metrów wysokości i obłożony był płytkami złota.

Atena, córka Zeusa, zrodzona z jego czoła była jednym z najważniejszych bóstw Olimpu, opiekunką Aten. Boginią wojny, strategii, cywilizacji, mądrości, sztuki i sprawiedliwości. Kult Ateny wywarł olbrzymi wpływ na greckie koncepcje mądrości i sprawiedliwości.

Sądzę, że rzeźba którą oferuję jest stara. To znaczy uważam, że powstała w XIX wieku, a jej powstanie wiąże się z ideą, która zobowiązywała młodych ludzi, pragnących mieć status osoby wykształconej, do osobistego odbycia podróży do Włoch. Praktykowano to od XVII do końca XIX wieku. Poznanie kultury antyku, późniejszych dokonań artystów włoskiego Renesansu było obowiązkiem młodego, wykształconego człowieka, członka wyższej klasy społecznej.

Włoscy rzemieślnicy i artyści wykorzystywali zainteresowanie antykiem osób o dość zasobnych kieszeniach. Powstały liczne warsztaty kopiujące kulturę antyku i oferujące te „artefakty” przybyszom.

Myślę, że rzeźba Ateny jest przykładem takiej produkcji. Udawała cudem odnaleziony zabytek.

Rzeźba jest niewielka. Ma 18 cm wysokości, 6 cm szerokości i 2 cm głębokości. Podstawa ma wymiar 2,5 na 4 cm.