Waza. Ceramika. Emalia komórkowa. Iran. Quajar. XIX wiek.

W moich peregrynacjach po francuskich giełdach antyków islamską, starą ceramikę spotykam bardzo rzadko. Tym bardziej tę o niebieskobiałym wzornictwie. Lubię perską ceramikę, zawsze jej wypatruję i mam nadzieję, że potrafię dostrzec ja wśród setek oferowanych „skorup”. Nie przeszkadza mi jej pewna „niechlujność”, nierówności i fakt, że glazura nie zawsze pokrywa przedmiot w całości. Lubię krakelurę wyglądającą jak pęknięcia i nonszalancję w jej tworzeniu.

Jest pewna trudność w jej datowaniu bowiem od wieków do dziś powstaje według tych samych wzorów i technologii.

Ciekawostką wazy, którą oferuję jest oprawa z emalii komórkowej. Wazę kupiłem we Francji i to francuscy rzemieślnicy w XIX wieku uzdatniali starą ceramikę, przerabiając ją na lampy. Często wiązało się to z wierceniem otworów w naprawdę antycznej porcelanie i mam nadzieję , że smażą się za to w piekle.

Jestem pewien, że waza pochodzi przynajmniej z XIX wieku a cena którą proponuję, tak naprawdę powinna być wyrażona w euro. Zdaję sobie jednak sprawę z ograniczeń polskiego rynku.

Waza ma 29 cm wysokości i 20 cm szerokości. Średnica podstawy to 16 cm.