Venus Innuitów. Kamień. Steatyt. XX wiek.

Najstarsze odnalezione przedstawienie Venus powstało około 27 tysięcy lat temu. To Venus z Willendorfu. Podobnym wiekiem może się poszczycić Venus z Lespugue odnaleziona u podnóża Pirenejów. Jak się szacuje, wykonano ją 25 tysięcy lat temu.

Historia kołem się toczy. Gdyby dziś, ktoś wyrzeźbił takie przedstawienie kobiety, nikt by się specjalnie nie zdziwił. Może jedynie wojujące feministki byłyby niezadowolone. Autor bez trudu zostałby włączony w nurt aktualnie w sztuce współczesnej obowiązujący. Te i inne przedstawienia kobiet pochodzące z paleolitu uwydatniają kobiece kształty. Venus zwykle epatuje olbrzymimi piersiami i pośladkami. Osobiście odnoszę wrażenie, że jest ich więcej niż w anatomicznym modelu kobiety, że powtarzają się na z dziwną regularnością.

Kształty Venus wiążą się z ideą płodności, możliwością nakarmienia i wychowania potomstwa. Podobne przedstawienia odnajdujemy także dziś w afrykańskiej sztuce plemiennej. Niektórzy badacze zwracają także uwagę na warunki klimatyczne jakie wówczas panowały. Odpowiednio duże zapasy tkanki tłuszczowej dawały większą szansę na przeżycie i przekazanie życia następnym pokoleniom. Były pożądane. Mogły tworzyć ideał piękna choć nie jest do końca jasne czy nasi przodkowie żyjący w paleolicie mieli zdolność abstrakcyjnego myślenia. Odkrywane współcześnie artefakty zdają się tą umiejętność coraz częściej potwierdzać.

Kupując tę rzeźbę byłem przekonany, że jest kopią bądź naśladownictwem archaicznej Venus. Dopiero później odkryłem rzeźbę Innuitów. I mam prawie stuprocentowe przekonanie, że rzeźba jest dziełem artysty tej społecznoeści. Powstała w XX wieku i jest częścią dorobku kulturowego Innuitów. Potwierdza to też materiał z jakiego powstała. Większość dzieł  tej grupy etnicznej wyrzeźbiona jest z czarnego steatytu. Także jej kształt, dominująca „obłość” wpisuje się idealnie w dorobek Innuitów.

Teren, na którym dziś zamieszkują Innuici należy w większości do Kanady a przynajmniej tam mają mecenat państwa. Rzeźbiarze znani są z nazwiska, rzeźby pojawiają się w obrocie poważnych domów aukcyjnych i uzyskują atrakcyjne ceny

Nie podejmuję się przypisać rzeźby konkretnemu twórcy. Mogę spekulować, że autorem mógłby być Adamie Inukpuk, Elisapie Saila czy Peter Sevoga.

Rzeźba jest w dobrym stanie. Drażni mnie jedynie wtórnie dodana marmurowa podstawa. Według mnie zakłóca odbiór rzeźby. Ma 14 cm wysokości, 10 cm szerokości i 5 cm głębokości. Wysokość podstawy to 2 cm.