Bocio. Fetysz. Drewno. Blacha stalowa. Fon. Benin. XX wiek.

Królestwo Dahomeju było silnym, scentralizowanym państwem, funkcjonującym na terenach dzisiejszego Beninu, przeżywającym swój najlepszy okres w XVII i XVIII wieku. Rządzący państwem król, miał niemal absolutną władzę, bowiem wierzono, że pochodzi ona z boskiego nadania i stworzono dla niej ceremonialną, religijną oprawę. Jedną z jej form były procesje i pochody z ołtarzami Asen. To były obite blachą koła, na których umieszczano odlane lub wycięte z blachy figurki ludzi i zwierząt. Ustawiano je w sceny obrazujące życie codzienne i chwałę królestwa, ilustrujące znane przysłowia i maksymy, będące formą wzajemnej komunikacji ludzi plemienia Fon.

Piszę o tym ponieważ rzeźba, którą oferuję wydaje się być kontynuacją idei ołtarza Asen. To vodun, bóstwo z rozbudowanej, wielopiętrowej religii vodo wyznawanej w królestwie Fon. Przy czym nie należy jej mylić z wudu kultu przeniesionego do Nowego Świata przez afrykańskich niewolników i połączonego z elementami religii chrześcijańskiej.

Podobieństwa widzę w stalowej blasze użytej do obicia drewnianej figury i okrągłej podstawie, na której umieszczone były znaki- symbole. Niestety nie wszystkie się zachowały a ich znaczenie pozostaje dla mnie zagadką. Sama postać, to jak należy przypuszczać, bocio, rodzaj fetysza, figury ochronnej mającej swą magiczną mocą wypełnić określone przez kapłana-wróżbitę zadania. Cudowna substancja, dająca ową moc, umieszczona jest w garbie widocznym na plecach postaci.

Rzeźba w tej formie jest ekstremalnie rzadka. Oprócz muzealnych obiektów przedstawiających obite blachą zwierzęta, nie spotkałem nigdzie odpowiednika. Zachowała się w dobrym stanie. Powstała jak sądzę w XX wieku, raczej w drugiej połowie. Ma 44 cm wysokości, 25 cm szerokości i 25 cm głębokości.