Lowelas. Drewno. Baule. Wybrzeże Kości Słoniowej. XX wiek.

Klasyczne sztuczkowe, europejskie spodnie w kanarkowym kolorze i takaż kamizelka musiały być dla rdzennych mieszkańców Afryki przedmiotem pożądania. Symbolem władzy i bogactwa.

I głównie o to w tej rzeźbie chodzi. O prestiż, symbol zamożności podkreślający status społeczny. Korkowy hełm wzorzysty krawat, pasek, wyglancowane czarne pantofle, europejski strój. Wszystkie te przejęte od białego człowieka atrybuty, miały podkreślać nową sytuację w jakiej znaleźli się bogaci, rdzenni mieszkańcy Afryki. Nowe elity neokolonialnego społeczeństwa.

Można by powiedzieć, że to wszystko pożyczone, obce plemiennej tradycji. Prawda jest nieco inna. Warto przypomnieć jak wielką wagę przywiązywała stara rzeźba plemienna do zewnętrznych atrybutów określających status społeczny. Wymienię choćby olbrzymie starannie ułożone fryzury, skaryfikacje, tatuaże, obręcze na szyi i kostkach nóg, specjalnie modyfikowane warg i uszy. Portretowane osoby umieszczano w otoczeniu zwierząt symbolizujących siłę i mądrość i przebiegłość. Wkładano w ręce miecze, włócznie, ozdabiano biżuterią. W rzeźbie kolonialnej miecz zastąpiła teczka, biżuterię zegarek, skaryfikację garnitur i krawat. 

I jest jeszcze jedna istotna cecha portretowanej postaci. Wyraźna nonszalancja, postawa przejęta od białych, umożliwiająca nowe rozwarstwienie afrykańskich społeczności.

Rzeźbę wykonał artysta z plemienia Baule z Wybrzeża Kości Słoniowej. Zdaję sobie sprawę, że rzeźba powstała zapewne z przyczyn czysto komercyjnych. Nie odbiera to jej, moim zdaniem, uroku.

Kupiłem całą kolekcję podobnych, kolonialnych rzeźb. Wydają się być stare. Na pewno mają przynajmniej kilkadziesiąt lat. Będę je sukcesywnie wystawiał w sklepie.

Rzeźba ma 32 cm wysokości, 7,5 cm szerokości i 6 cm głębokości.